Je hartverlangen vinden na verlies

Waar ik echt bekend mee ben, is het gevoel van verlies. Verlies komt in verschillende soorten en maten en laat een (grote) impact achter op jouw leven in het hier en nu. Er ontstaat als het ware een gat van leegte, dat heel graag opgevuld wilt worden. Dat is een menselijke behoefte, we willen én kunnen én mogen ons niet leeg voelen. Zo denken vele mensen hierover en dat is oké, maar het is niet de waarheid. De waarheid voor mij is dat ik mijn ware ik en mijn levensdoel heb terug gevonden in die leegte, al ging dat niet van de een op de ander dag.

Een deel van mezelf kwijt

Ik verloor mijn moeder in 2015 en wat ik daarmee gevoelsmatig ook kwijtraakte was de helft van wie ik was. Mijn moeder en ik samen voelde als één persoon, en dat kon ik pas echt goed beseffen toen ze er niet meer was. Zij was mijn veilige haven, wat betekende dat als ik viel zij daar automatisch was om mij op te vangen. Daar heb ik nooit aan getwijfeld en dat hoefde ook niet. Toen dat dus opeens moest, heb ik mijn plek in de wereld helemaal opnieuw moeten onderzoeken. Wat mij het meeste is bijgebleven en wat op de dag van vandaag nog steeds een groot thema is in mijn leven, is het ervaren van veiligheid. En daarbij hoort automatisch het dragen van verantwoordelijkheid en het hebben van vertrouwen. Daar wil ik graag wat dieper op ingaan.

In de jaren na dit grote verlies, heb ik allerlei manieren uitgeprobeerd om dit gat van leegte op te vullen. Voornamelijk door te handelen vanuit mijn beschermingsmechanisme, die mijn lichaam heel snel had opgebouwd en ingezet.

Het beschermingsmechanisme doet er alles aan om te voorkomen dat je de pijn die je hebt ervaren bij een trauma (of andere heftige gebeurtenis) niet nog eens hoeft te doorstaan. Dat mechanisme uit zich in denkpatronen en manieren van handelen. Mijn beschermingsmechanisme was angst. En nu denk je misschien: hoe dan?

Wilskracht

Ja ik had ook geen idee, tot het moment dat ik opeens paniek en angstaanvallen uit het niks kreeg. Zonder aanleiding werd ik heel angstig voor dingen die ik voorheen als normaal ervaarde. Denk bijvoorbeeld aan het reizen met de trein of naar feestjes gaan. Bijna al mijn bezigheden werden bedekt met doemscenario's en mijn lichaam bevond zich bijna constant in een stand van vluchten of vechten. Bevriezen was er bij mij niet bij, ik moest en zou in beweging blijven zodat ik vooruit zou blijven gaan. Voor lange tijd heb ik door middel van mijn wilskracht mij hier doorheen geslagen. Telkens ben ik mijn angsten aangegaan en probeerde ik tegelijkertijd steeds dieper te zakken in deze angsten, op zoek naar de kern.

Ik denk dat ik in totaal wel 2 jaar heb vastgezeten in dit beschermingsmechanisme van angst. Constant geeft je lichaam aan dat je niet veilig bent en dat er iets ergs gaat gebeuren, en het ergste van alles vond ik nog dat ik niets snapte waarom ik dit ervaarde. Nu ben ik al een stuk wijzer over de hoe's en waarom's, daarover zal ik binnenkort een aparte blog schrijven aangezien daar zoveel over te vertellen valt :).

Het enige waar ik echt op kon vertrouwen in die tijd was mijn wilskracht, maar voor hoelang ik die in kon zetten was een vraag zonder antwoord. Het 'nu' was alles wat ik met zekerheid had en van waaruit ik kon handelen en dat bracht me ergens ook een opening naar nieuwe wijsheden.

Verzachten

Op wilskracht leven kun je zien als het constant inzetten van je reserves terwijl je ook gebruik kunt maken van de natuurlijke bron van energie. Dat word verzachten genoemd. Verzachten is voor mij een breed begrip en ook niet zomaar in een stap gezet. Verzachten voelt meer als een roep vanuit je lichaam waarnaar je besluit te luisteren (of niet). En dat telkens opnieuw, omdat we niet leven in een 'yin (leven van binnenuit)' maatschappij. We leven in een 'yang' maatschappij en dat betekent vooral mannelijke energie, leven vanuit je hoofd en presteren. Nou, kijk maar eens waar dat ons met z'n alle heeft gebracht. In ieder geval heel ver weg van onze eigen natuur, lichaamswijsheid, spirituele kern en de verlangens van ons hart.

Verzachten deed en doe ik door precies het tegenovergestelde te doen van vele dingen waar ik weerstand bij voel(de). Dit is een diep en intens proces want ik heb het hier niet alleen over iedere ochtend beginnen met een meditatie. Ik heb het ook over het opmerken van een gedachtegang die je helemaal de grond in boord en daarbij ingrijpen door deze te verwisselen met een lievere gedachtegang die bij jouw waarheid past. Ik heb het over het afzeggen van een afspraak met een vriendin omdat je weet dat jullie niet meer op een lijn zitten en het je daardoor alleen maar energie zal kosten. Ik heb het over het toelaten van je emoties en daarbij jezelf kunnen troosten of aanmoedigen door je eigen vader of moeder te zijn. Dit proces gaat over het lief zijn voor alle lagen van jezelf, dus op mentaal, fysiek, spiritueel, emotioneel en energetisch niveau. Verzachten gaat over het jezelf opnieuw leren kennen, en dan vooral je zachte en vrouwelijke kant. Iedereen heeft mannelijke en vrouwelijke kanten, en deze horen in balans te zijn. Verzachten gaat over opnieuw je grenzen ontdekken en deze ook durven uitdragen en aangeven.

Verzachten zorgt voor een nieuwe connectie met jezelf. Een connectie met een jij die zich bevind in jou, maar zich niet uit in je denken. Een jij die zich uit in intuïtie, en word gevoed door in het te nu leven, momenten van stilte en rust, aandacht te besteden aan je binnenwereld (yoga, meditatie, Qi Gong etc.) en het verbreden van je bewustzijn (boeken, gesprekken, evenementen etc.). Vooral dus door heel veel tijd aan jezelf te besteden.

Je hart heeft verlangens

Het volgen van je hart krijgt in het proces van verzachten een steeds belangrijkere rol. Je merkt namelijk dat het je een dieper gevoel van vreugde brengt. Een vreugde die je niet kunt vergelijken met het kopen van een nieuwe auto of een nieuw paar schoenen . Het is de vreugde van het beantwoorden van een diep verlangen in jezelf. Verlangens zijn iets anders dan behoeften uit het ego.

Achter mijn beschermingsmechanisme zat de overtuiging dat ik geen verantwoordelijkheid zou kunnen dragen voor mijn pijn, mijn verdriet, voor mezelf en eigenlijk voor mijn hele leven. Door het verlies van mijn moeder heb ik overtuigingen gecreëerd die mij deden geloven dat ik niet in staat ben dit leven aan te gaan. Deze overtuiging en al de gevoelens die daarbij horen heb ik heel lang weggedrukt omdat ik niet in staat was deze aan te kijken en te doorvoelen. Dit noemen ze een blinde vlek, en iedereen heeft er wel een of meer.

Sinds ik mij hiervan bewust ben geworden en de juiste tools heb kunnen verzamelen er steeds meer te zijn voor mezelf, voel ik het vertrouwen weer groeien in mezelf en neem ik meer verantwoordelijkheid voor mijn doen en laten. Ik ben uiteindelijk de enige die mijzelf kan transformeren.

Mijn angst was en is nog steeds mijn kompas in het leven. Ik voel nu een duidelijk verschil tussen de angst die ik heb voor externe verplichtingen en waarvan ik weet dat ik persoonlijk niet zal groeien of ontwikkelen en de angst die ik voel wanneer ik uit de comfortzone mag gaan om een verlangen van binnenuit te beantwoorden. Bij dit laatste voelt de motivatie veel groter en voed het je naderhand zo erg dat je simpelweg gewoon weet dat dit jouw roeping is. Door het stap voor stap volgen van deze missie, waarbij het luisteren naar innerlijke behoeften (intuïtie) zo'n grote rol speelt, voel je steeds meer veiligheid in jezelf en daardoor ook op deze wereld. Je kunt weer vertrouwen in jezelf. Dit is zoveel waard, want als je dit verlangen volgt, ben je simpelweg niet meer te stoppen. Dit is namelijk de missie die voor jou is weggelegd.

Dit proces van verzachten heeft mij gebracht op het punt waar ik nu sta. Ik haal ontzettend veel voldoening uit het schrijven over mijn helingsproces en het toepassen van de vele tools (die mij hebben geholpen) bij anderen. Eigenlijk komt het er op neer dat het helpen van anderen mij voed op een manier die ik moeilijk kan beschrijven, maar wel kan voelen ;). Het is de samenkomst van verschillende gevoelens zoals compassie, inspiratie, wijsheid, intuïtie en dankbaarheid. Geweldige gevoelens!

---

Lief mens,

Dankjewel voor het lezen van mijn eerste blogpost. Mijn doel hiermee is je mee te nemen in een introductie van belangrijke punten op mijn levenspad en waar die naartoe leiden. Zoals je weet hecht ik veel waarden aan het volgen van mijn hart en intuïtie, en omdat dat iets is wat ik iedereen wens zal ik hier blogposts over blijven schrijven. Ook kan ik niet wachten om mijn intuïtieve gaven met jou persoonlijk te delen zodat we samen meer in contact kunnen komen met jouw zielsroeping en je vanuit daar zachter en vreugdevoller door het leven kunt gaan. Meer info hierover volgt snel!!

Liefs,

Lynn